MIJN VERHAAL
Over Marion
In overeenstemming met de uitslag van beroepskeuzetests: Landmacht, Marechaussee & Politie, had ik maar een wens: ik wilde naar de Politie-Academie. Tot mijn grote teleurstelling werd ik uitgeloot, dus viel de keuze op een andere HBO-opleiding. Na jaren met groot enthousiasme in het bedrijfsleven te hebben gewerkt als ‘Quality Control Manager’ (bij SONY, hofleverancier) en vele ‘SONY-video-camera-carrying-cases’ te hebben gezien in Europa, China, Hong Kong en Japan besloot ik in 1993, met behoud van mijn baan, part-time Psychologie te gaan studeren.
In dezelfde periode volgde ik de opleiding tot dierenpensionhouder, aangezien ik wist dat ik ooit een hondenpension zou starten... Ik liep stage bij een hondenpension in Udenhout. Ik kan me herinneren dat iedere viervoeter s’avonds voor het slapen gaan een boterham met smeerworst kreeg... hoe geweldig is dat... En zo werkte ik ook als dierenarts-assistent bij een dierenartspraktijk in Kaatsheuvel. Het propedeutisch examen Psychologie behaalde ik in twee jaar, ondanks het feit dat ik in diezelfde periode mijn lieve vader, 52 jaar, moest verliezen.
De opleiding Psychologie was fantastisch, ik vond het waanzinnig interessant en besloot om fulltime te gaan studeren, en dus mijn baan, auto van de zaak, etc. op te geven. (It’s all just stuff.) En vanaf hetzelfde moment besloot ik om nooit meer iets interessanter te vinden dan Psychologie.
Er was en is voor mij niets interessanter of boeiender dan het gedrag van de mens. Als extra richting koos ik voor Forensische Psychiatrie.
In 1998 stelde ik mezelf voor aan de heer Raeven, toen Korpschef van Politie Brabant zuid-oost. In hetzelfde jaar startte ik met mijn afstudeer stage- en onderzoek in de binnenstad van Eindhoven, als gedragswetenschapper, zo was ik toch nog aangenomen bij de Politie. Ik werd betrokken bij alle potentiële risicosituaties in de binnenstad en bij risicowedstrijden van PSV. Ik werkte vooral s’nachts, in de binnenstad van Eindhoven, en bestudeerde het gedrag van agenten tijdens geweldsincidenten. Ik heb daar een fantastische, enerverende tijd gehad.
In 2000 ben ik letterlijk onder begeleiding van de politie afgestudeerd aan de Tilburg University. In hetzelfde jaar startte ik Gedragsdeskundig Advies Bureau Behaviour, op advies van en in samenwerking met FourstaR Reintegratie Service BV. Samen met een aantal psychologen werkte ik als reintegratie-psycholoog, gericht op de psychologische begeleiding van uitkeringsgerechtigden met psychische problemen, om de reintegratie van deze mensen naar een reguliere baan te bespoedigen. De begeleiding van individuele cliënten combineerde ik met het geven van cursussen aan consulenten en (job)coaches in het bedrijfsleven over - het stigmatiserende effect van het etiket van -psychiatrische stoornissen.
In 2004 opende ik mijn psychologiepraktijk. Ik was inmiddels al wel van mening dat veruit het meerendeel van de uitdagingen van mijn cliënten kon worden toegeschreven aan het eigen individuele gedrag! Zodoende verdiepte ik mezelf in de persoonlijkheid (het handelen, denken en voelen) van de mens. Ik maakte kennis met het Enneagram, een fantastisch model (het model) ter verklaring van het gedrag van de mens, en volgde de Nederlandse Opleiding tot Enneagram Coach (2003). Met (nog) meer kennis en inzicht in het gedrag van de mens kreeg ik meer zicht op de individuele kenmerken en daarmee de individuele verschillen tussen mensen.
Echte verbreding, verdieping en - zo mogelijk - nog meer passie voor het vak vond ik tijdens mijn laatste (?) studie aan de Nederlandse Academie voor psychotherapie te Amsterdam.